„Pot One Tea” to owoc muzycznego spotkania Ann Noël, Grzegorza Pleszyńskiego i Artura Maćkowiaka. Dla Noël i Pleszyńskiego, na co dzień artystów wizualnych, to pierwsze w życiu muzyczne przedsięwzięcie. Dla Maćkowiaka, muzyka Potty Umbrella i Something Like Elvis, projekt okazał się bezprecedensowym wyjściem poza ramy zespołu rockowego i reguły gry znane od lat: „Ann i Grzegorz nigdy nie udzielali się muzycznie, nigdy nie grali na żadnym instrumencie. Ale dla mnie również było to duże wyzwanie. Dzięki ich plastycznemu podejściu do dźwięku i porozumiewaniu się praktycznie tylko na płaszczyźnie intuicji, zabrnęliśmy w zupełnie mi nieznane do tej pory rejony. Za to jestem im niezmiernie wdzięczny.”
Część utworów na „Pot One Tea” powstała w wyniku improwizowanych sesji, część została przez Maćkowiaka skomponowana wcześniej. Nic więc dziwnego, że opowieści Noël – pełniącej tu rolę „wokalistki”, jeśli Yoko Ono też można nazwać „wokalistką” – czasem płyną na gorzkich gitarowych riffach, a czasem wynurzają się z elektroakustycznych mgieł. Czasem, jak w „Hey Man!”, gdzie rolę narratora przejmuje Pleszyński, artyści ocierają się o bluesa, by po chwili zanurzyć się w mantrycznych otmętach lub psychodelicznych otchłaniach.
„Z Grzegorzem grywaliśmy od pewnego czasu, ale dopiero pojawienie się głosu Ann pozwoliło nam określić kierunek naszej pracy i znaleźć pomysł na płytę. Nagraliśmy ją szybko, w trzy miesiące. Gdyby nie fakt, ze Grzegorz i Ann mieszkają w Berlinie, a ja w Bydgoszczy, zapewne trwałoby to jeszcze krócej, tak naturalnie i łatwo przebiegała współpraca.” – mówi Maćkowiak.
Tę naturalność i szczerość wypowiedzi słyszymy na „Pot One Tea” wyraźnie. Dzięki nim swoista nonszalancja stylistycznych przemian tej muzyki, wywrotowe podejście artystów do piosenek i plastyczne operowanie przestrzenią tworzą organiczną, przepoczwarzającą się całość, która wciąga swoim szorstkim pięknem. „Pot One Tea” pokazuje, że muzyka może być sposobem poszukiwania komunikacji opartej na intuicji i językiem, którym wspólną historię opowiedzieć mogą osoby różniące się nie tylko artystycznymi doświadczeniami, ale i wiekiem – Ann Noël kończy 67 lat!

Piotr Lewandowski / POPUP MUSIC

------------------

"Pot One Tea" is the outcome of a musical meeting between Ann Noël, Grzegorz Pleszynski and Artur Maćkowiak. It is for the first time that Fluxus artist Ann Noël and a visual artist Grzegorz Pleszynski engage in a music venture. For Maćkowiak, a musician from Potty Umbrella and Something Like Elvis, this project has become an unprecedented way to go beyond rock band routines known for years: "Ann and Grzegorz have never played music or any instrument. But also for me it has been a huge challenge. Thanks to their flexible attitude to sound and mostly intuitive communication between us we waded into the lands completely unknown for me. And I am very thankful to them for that. "

Part of works "Pot One Tea" has been made during an improvisation session, part of them has been composed by Maćkowiak earlier. So it comes as no surprise that stories made by Noël – vocalist, as well as if Yoko Ono can be called this way, too - sometimes flow on a bitter guitar riffs and sometimes emerge from electroacustic mists. Another time, like in "Hey Man!" where it is Pleszynski who narrates, the artists come into contact with blues to dive after a while in the mantric deep or psychodelic abyss.

"We have been playing with Grzegorz for some time but it was the meeting with Ann' s voice that allowed us to determine a direction in our work and find a concept for a cd. We recorded it fast, in three months. I am sure, it would last even shorter if Grzegorz and Ann do not live in Berlin whereas I am here, in Bydgoszcz, but this cooperation was so natural and easy" - says Maćkowiak.
We can clearly hear this naturalness and honesty of expression on POT ONE TEA. Thanks to it there is a kind of nonchalance of stylistic changes, subversive attitude of artists to the songs and flexible use of space that make an organic and metamorphosing whole that attracts with its harsh beauty. POT ONE TEA shows that music can be both a way of seeking for communication based on intuition and a language that people of different age and experience can use to tell one common story.

Piotr Lewandowski / POPUP MUSIC